Και εάν ακόμη οι προσπάθειές μας οδηγηθούν σε αποτυχία, αυτή θα είναι μία αποτυχία προσωρινού χαρακτήρα. Διότι άνοιξα τα μάτια ολοκλήρου του κόσμου ενώπιον του εβραϊκού κινδύνου. Όλα αυτά έκαναν τον εβραίο περισσότερο επιθετικό. Στην πραγματικότητα είναι λιγότερο επικίνδυνος όταν εκδηλώνει την επιθετικότητά του, παρά όταν μετέρχεται της δολιότητος και των μηχανορραφιών. Ο εβραίος ο οποίος προβαίνει σε ομολογία της φυλετικής του καταγωγής είναι απείρως προτιμότερος από τον δήθεν σεμνότυφο εβραίο που ισχυρίζεται πως διακρίνεται από εμάς μόνο από θρησκευτική άποψη. Εάν ο πόλεμος αυτός αποβεί νικηφόρος για τα όπλα μας, θα θέσω τέλος στην παγκόσμια εβραϊκή δύναμη και θα κατορθώσω στους εβραίους ένα χτύπημα, από το οποίο δεν θα συνέλθουν ποτέ. Ακόμη όμως και εάν χάσω αυτόν τον πόλεμο, τούτο δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι η κυριαρχία τους είναι εξασφαλισμένη, διότι τότε θα προκαλέσουν οι ίδιοι το τέλος τους. Θα μεταβληθούν σε υπέρμετρα αλαζόνες, ώστε θα προκαλέσουν μια ισχυρή αντίδραση εναντίον τους. Θα εξακολουθήσουν, ασφαλώς, να συμπορεύονται με τον λαγό, αλλά και να κυνηγούν πλάι στους σκύλους, ώστε να διεκδικούν τα δικαιώματα του πολίτη ανά χώρα και να παραμένουν, προπαντός, μέλη της "εκλεκτής" φυλής.

Ο παραδοσιακός κόσμος γνώριζε την θεϊκή βασιλεία. Γνώριζε τη γέφυρα μεταξύ των δύο κόσμων, δηλαδή την μύηση. Γνώριζε τους δύο μεγάλους τρόπους για να προσεγγίζει την υπερβατικότητα, δηλαδή την ηρωική δράση και τον στοχασμό. Γνώριζε την μεσολάβηση, δηλαδή την τελετουργία και την πίστη. Γνώριζε την κοινωνική υποδομή, δηλαδή τον παραδοσιακό νόμο και το σύστημα των καστών και γνώριζε το γήινο πολιτικό σύμβολο, δηλαδή την αυτοκρατορία.

Αυτές είναι οι βάσεις της παραδοσιακής ιεραρχίας και του πολιτισμού, οι οποίες έχουν εξαλειφθεί τελείως από τον νικηφόρο «ανθρωποκεντρικό» πολιτισμό των συγχρόνων μας.

Julius Evola

Οι αναμορφωτές, που από αιώνες διαδέχονταν ο ένας τον άλλον, αποπειράθηκαν να μεταβάλουν τα πάντα: τους θεούς, το έδαφος, τους ανθρώπους. Όμως στους προαιωνίους και αναλλοιώτους χαρακτήρες της ψυχής των φυλών, τους οποίους έκανε μόνιμους ο Χρόνος και η Φύση, τίποτα δεν έχουν κατορθώσει μέχρι αυτήν την στιγμή.

Γουσταύος Λε Μπον: Νόμοι εξελίξεως των Λαών

Διότι κάθε έθνος που έχει διάφορα έθιμα και αλλοιώτικους νόμους και θεσμούς, οφείλει τα δικά του να σταθεροποιή και μέσα στο ίδιο έθνος να γίνωνται και να ενεργούνται οι επικοινωνίες για την συντήρηση της ζωής. Δηλαδή, όπως κάθε ζώο με τα όμοιά του έρχεται σε επιμειξία, έτσι και κάθε έθνος όχι με αλλοφύλους και αλλογλώσσους, αλλά με συμπατριώτες κι ομογλώσσους είναι σωστό να κάνει συνοικέσια γάμων. Διότι απ’ αυτό το πράγμα εκ φύσεως προέρχεται η μεταξύ τους ομοφροσύνη και επικοινωνία, καθώς και η φιλική συναναστροφή και συμβίωση. Τα δε αλλότρια έθιμα και οι διαφορετικοί νόμοι αποστροφές μάλλον και συγκρούσεις και μίση και διαφωνίες γεννούν συνήθως. Πράγματα που δεν δημιουργούν φιλία και επικοινωνία, αλλά έχθρες και διαστάσεις.

Κωνσταντίνος Ζ’ Πορφυρογέννητος, Προς τον υιόν αυτού Ρωμανόν

Αποτελεί δικαίωμα απαράγραπτο για κάθε κοινότητα και φυλετική οικογένεια, η διαφύλαξη, η καλλιέργεια και ανάπτυξη των κληρονομικών εκείνων χαρακτηριστικών ιδιοτήτων που την διαφοροποιούν από τις άλλες. Συνεπώς, η προσπάθεια επιβολής ή εμφυτεύσεως σε μια κοινότητα ή φυλετική οικογένεια πλαισίων πολιτιστικών ή βιολογικών διαφορετικών από τα δικά τους, αποτελεί παραβίαση ωμή των φυσικών νόμων και αφύσικη παρεμβολή στο έργο της φυσικής εξελίξεως των ανθρώπων. Οι άνθρωποι που υφίστανται αυτόν τον «βιασμό», αμύνονται ενστικτωδώς εναντίον του. Αυτή η άμυνα είναι ο ορισμός του Φυλετισμού. Και ο «βιασμός» αυτός είναι ο ορισμός του Οικουμενισμού.

Ανδρέας Δενδρινός: Οικουμενισμός, το σάβανο των λαών

Το «αμερικανικό οικουμενικό όνειρο» είναι δυστυχώς γνωστό: Πολιτικοί «επίλεκτοι» του Χρήματος, μικρή τάξη προνομιούχων, θα επιφορτίζονται με την «νομική» πλευρά της διοικήσεως. Οικονομικοί «επίλεκτοι» του Χρήματος, απειροελάχιστη τάξη προνομιούχων, θα επιφορτίζονται με την «κατανομή του αίματος» στον πλανητικό οργανισμό, δηλαδή την χρηματοδότηση. Τεχνολόγοι «επίλεκτοι» του Χρήματος (επιστήμονες, τεχνικοί, προγραμματιστές, ηλεκτρονικοί ειδικοί κλπ) σχετικώς πολυάριθμη τάξη προνομιούχων, θα επιφορτίζονται με τη λειτουργία του Συστήματος, αλλά, κατανεμημένοι σε ανταγωνιστικές συγκροτήσεις, θα διατηρούνται σε «λαμπρή αιχμαλωσία και άνετη απομόνωση», ως κατέχοντες τα «απόρρητα» (κώδικες, προγράμματα, δεδομένα κ.ο.κ.). Και η Μάζα των ανθρώπων θα «ζει» με ό,τι θα της δίνουν… Με υπαλληλική εργασία (όσο μπορεί), με άρτον (όσο χρειάζεται), με θεάματα (όσα θέλει).

Ανδρέας Δενδρινός, Οικουμενιστική εισβολή και ιστορικά σύνδρομα